CACOSMIE, s. f. / cacosmie, s. f. / cacosmia, kakosmia. [QT. cakos =rail.; osme =miros.} Percepere de mirosuri neplacute, uneori fara un motiv aparent (haludnatorie), alteori obiectiva, consecinta unei afectiuni nazale.
CACOSMIE, s. f. / cacosmie, s. f. / cacosmia, kakosmia. [QT. cakos =rail.; osme =miros.} Percepere de mirosuri neplacute, uneori fara un motiv aparent (haludnatorie), alteori obiectiva, consecinta unei afectiuni nazale.
